Gaan na inhoud

Mohs se hardheidskaal

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Gedenkplaat vir Friedrich Mohs in Wenen, Oostenryk.

Mohs se hardheidskaal is 'n skaal van 1 tot 10 wat die relatiewe hardheid van 'n mineraal aandui. Die skaal karakteriseer die krapweerstand van verskeie minerale deur hulle vermoë om ander sagter materiale te krap. Dit is ontwikkel deur die Duitse mineraloog Friedrich Mohs en is een van verskeie definisies van hardheid in materiaalkunde.

Mohs se skaal is gebaseer op tien maklik bekombare minerale. Materiale word gekenmerk teen die skaal deur die hardste materiaal te vind wat hulle kan krap.

Die tabel hieronder gee vergelykings met absolute hardheid soos gemeet met 'n hardheidsmeter. Mohs se skaal is 'n suiwer ordinale skaal aangesien korund byvoorbeeld byna dubbel so hard is as topaas terwyl diamant byna vier keer harder is as korund.

Hardheid Mineraal Absolute Hardheid
1 Talk

(Mg3Si4O10(OH)2)

1
2 Gips (CaSO4·2H2O) 3
3 Kalsiet (CaCO3) 9
4 Fluoriet (CaF2) 21
5 Apatiet

(Ca5(PO4)3(OH-,Cl-,F-))

48
6 Ortoklase Veldspaat (KAlSi3O8) 72
7 Kwarts (SiO2) 100
8 Topaas

(Al2SiO4(OH-,F-)2)

200
9 Korund (Al2O3) 400
10 Diamant (C) 1500

'n Alternatiewe tabel hieronder is beskikbaar om vir addisionele stowwe voorsiening te maak wat tussen die twee vlakke mag val.

Hardheid Mineraal
1 Grafiet
2 Gips
3 Kalsiet
4 Fluoriet
5 Apatiet
6 Ortoklase veldspaat
7 Kwartsglas silika
8 Kwarts
9 Topaas
10 Granaat
11 Versmelte sirkonia
12 Versmelte aluminiumoksied
13 Silikonkarbied
14 Boorkarbied
15 Diamant